ηλιοστάλακτος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ηλιοστάλακτος	η	ηλιοστάλακτη	το	ηλιοστάλακτο
γενική	του	ηλιοστάλακτου	της	ηλιοστάλακτης	του	ηλιοστάλακτου
αιτιατική	τον	ηλιοστάλακτο	την	ηλιοστάλακτη	το	ηλιοστάλακτο
κλητική		ηλιοστάλακτε		ηλιοστάλακτη		ηλιοστάλακτο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ηλιοστάλακτοι	οι	ηλιοστάλακτες	τα	ηλιοστάλακτα
γενική	των	ηλιοστάλακτων	των	ηλιοστάλακτων	των	ηλιοστάλακτων
αιτιατική	τους	ηλιοστάλακτους	τις	ηλιοστάλακτες	τα	ηλιοστάλακτα
κλητική		ηλιοστάλακτοι		ηλιοστάλακτες		ηλιοστάλακτα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ηλιοστάλακτος < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική ἡλιοστάλακτος. Μορφολογικά αναλύεται σε ήλιος + σταλάζω + -τος

Επίθετο

ηλιοστάλακτος, -η, -ο

1. (μεταφορικά, εκκλησιαστικός όρος) που στάζει ηλιακές ακτίνες, λαμπερός, φωτεινός
2. (μεταφορικά) πολύ όμορφος

Άλλες μορφές

• ηλιοστάλαχτος

Συγγενικά

• αστάλακτος
• ηλιοστάλαγμα
• μελιστάλακτος
• → και δείτε τις λέξεις ήλιος και σταλάζω

Δείτε επίσης

• στα μεσαιωνικά ελληνικά: ἡλιοσταλαγμένος

Μεταφράσεις

    ηλιοστάλακτος

Πηγές

• ηλιοστάλακτος - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)
• ηλιοστάλακτος σελ.3251 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)