ευθαρσής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ευθαρσής	η	ευθαρσής	το	ευθαρσές
γενική	του	ευθαρσούς*	της	ευθαρσούς	του	ευθαρσούς
αιτιατική	τον	ευθαρσή	την	ευθαρσή	το	ευθαρσές
κλητική		ευθαρσή(ς)		ευθαρσής		ευθαρσές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ευθαρσείς	οι	ευθαρσείς	τα	ευθαρσή
γενική	των	ευθαρσών	των	ευθαρσών	των	ευθαρσών
αιτιατική	τους	ευθαρσείς	τις	ευθαρσείς	τα	ευθαρσή
κλητική		ευθαρσείς		ευθαρσείς		ευθαρσή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ευθαρσής < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική εὐθαρσής < εὖ + θάρσος < θρασύς < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *dʰers- (θαρραλέος, τολμηρός)

Προφορά

ΔΦΑ : /e.fθaɾˈsis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ευ‐θαρ‐σής

Επίθετο

ευθαρσής, -ής, -ές

• (λόγιο) που έχει πολύ θάρρος

Συνώνυμα

• θαρραλέος

Συγγενικά

• ευθαρσώς (επίρρημα)

→ και δείτε τη λέξη θάρρος

Μεταφράσεις

    ευθαρσής

→ δείτε τη λέξη θαρραλέος

Πηγές

• ευθαρσής - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)