εστιάτορας
Νέα ελληνικά (el)Επεξεργασία
Ετυμολογία Επεξεργασία
- εστιάτορας < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἑστιάτωρ (οργανωτής συμποσίου) από την αιτιατική ενικού «τὸν ἑστιάτορα» [1] < ἑστιάω < ἑστία
ΠροφοράΕπεξεργασία
- ΔΦΑ : /e.stiˈa.to.ɾas/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐στι‐ά‐το‐ρας
ΟυσιαστικόΕπεξεργασία
εστιάτορας αρσενικό ή θηλυκό
- (επάγγελμα) που έχει στην ιδιοκτησία του εστιατόριο ή είναι υπεύθυνος γι’ αυτό
- (στρατιωτικός όρος) στρατιώτης που είναι υπεύθυνος για το στρατιωτικό εστιατόριο, για την προετοιμασία των γευμάτων, την καθαριότητα κ.λπ.
Επεξεργασία
- εστιατοριάκι
- εστιατόριο
- ζυθεστιάτορας
- ζυθεστιατόριο
- καφεζυθεστιατόριο
- → δείτε τη λέξη εστία
ΜεταφράσειςΕπεξεργασία
εστιάτορας
|
Επεξεργασία
- ↑ εστιάτορας - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.