ἑστιάτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἑστιᾱτωρ- ἑστιᾱτορ-
ονομαστική	ὁ	ἑστιάτωρ	οἱ	ἑστιάτορες
γενική	τοῦ	ἑστιάτορος	τῶν	ἑστιατόρων
δοτική	τῷ	ἑστιάτορῐ	τοῖς	ἑστιάτορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἑστιάτορᾰ	τοὺς	ἑστιάτορᾰς
κλητική ὦ!		ἑστιᾶτορ		ἑστιάτορες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἑστιάτορε
γεν-δοτ	τοῖν		ἑστιατόροιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «κτήτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἑστιάτωρ < ἑστία + -τωρ

Ουσιαστικό

ἑστιάτωρ, -ορος αρσενικό

• οργανωτής συμποσίου, οικοδεσπότης, αυτός που έχει προσκαλέσει σε γεύμα
  1. (στην Αθήνα) ο πολίτης που, με τη σειρά του, ήταν υπεύθυνος να παραθέσει δείπνο στη φυλή του
  2. (ελληνιστική σημασία , στους Δελφούς) υπεύθυνος οργάνωσης για τη σίτιση

Δείτε επίσης

• (καθαρεύουσα) ἑστιάτωρ: ο εστιάτορας

Πηγές

• ἑστιάτωρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἑστιάτωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.