επικονίαση

Νέα ελληνικά (el) επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	επικονίαση	οι	επικονιάσεις
γενική	της	επικονίασης*	των	επικονιάσεων
αιτιατική	την	επικονίαση	τις	επικονιάσεις
κλητική		επικονίαση		επικονιάσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, επικονιάσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία επεξεργασία

επικονίαση < ἐπικονίασις < (ελληνιστική κοινή) ἐπικονιάω/ἐπικονιῶ < ἐπί + κονία < κόνις

Η λέξη πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1890 από τον Κωνσταντίνο Μητσόπουλο (Κουμανούδης Στέφανος, Συναγωγή νέων λέξεων υπό των λογίων πλασθεισών, τ. Α, σελ. 396)