επίγονος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	επίγονος	οι	επίγονοι
γενική	του	επιγόνου & επίγονου	των	επιγόνων
αιτιατική	τον	επίγονο	τους	επιγόνους & επίγονους
κλητική		επίγονε		επίγονοι
Κατηγορία όπως «δάσκαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

επίγονος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἐπίγονος (γεννημένος κατόπιν) < ἐπί ( επί- + -γονος )

Προφορά

ΔΦΑ : /eˈpi.ɣo.nos/

Ουσιαστικό

επίγονος αρσενικό

1. μεταγενέστερος κάποιου

   ≈ συνώνυμα: διάδοχος

2. συνεχιστής του έργου των πρωταγωνιστών μιας σημαντικής περιόδου ή κινήματος
3. (στον πληθυντικό) Επίγονοι → δείτε τη λέξη Ἐπίγονοι

Συγγενικά

• επιγονικός
• επιγονισμός

Μεταφράσεις

    επίγονος

αγγλικά : descendant (en), posterior (en) γαλλικά : épigone (fr)