ενωμοτάρχης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ενωμοτάρχης	οι	ενωμοτάρχες
γενική	του	ενωμοτάρχη	των	ενωμοταρχών
αιτιατική	τον	ενωμοτάρχη	τους	ενωμοτάρχες
κλητική		ενωμοτάρχη (ενωμοτάρχα)		ενωμοτάρχες
Και λόγια κλητική ενικού σε επίσημο ή ειρωνικό ύφος.
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ενωμοτάρχης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἐνωμοτάρχης < ἐνωμοτία (< ἐνώμοτος < ὄμνυμι) + -άρχης (< ἄρχω)

Προφορά

ΔΦΑ : /e.no.moˈtaɾ.çis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐νω‐μο‐τάρ‐χης

Ουσιαστικό

ενωμοτάρχης αρσενικό

1. (παρωχημένο) υπαξιωματικός της χωροφυλακής (κάτω απ’ τον ανθυπασπιστή και πάνω από τον υπενωμοτάρχη
2. (παρωχημένο, στρατιωτικός βαθμός) υπαξιωματικός του στρατού ξηράς, διοικητής ενωμοτίας

Άλλες μορφές

• ενωματάρχης
• νωματάρχης

Συγγενικά

• υπενωμοτάρχης

Μεταφράσεις

    ενωμοτάρχης

γαλλικά : brigadier (fr)