ελληνογενής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ελληνογενής	η	ελληνογενής	το	ελληνογενές
γενική	του	ελληνογενούς*	της	ελληνογενούς	του	ελληνογενούς
αιτιατική	τον	ελληνογενή	την	ελληνογενή	το	ελληνογενές
κλητική		ελληνογενή(ς)		ελληνογενής		ελληνογενές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ελληνογενείς	οι	ελληνογενείς	τα	ελληνογενή
γενική	των	ελληνογενών	των	ελληνογενών	των	ελληνογενών
αιτιατική	τους	ελληνογενείς	τις	ελληνογενείς	τα	ελληνογενή
κλητική		ελληνογενείς		ελληνογενείς		ελληνογενή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ελληνογενής < Έλληνας + -γενής

Επίθετο

ελληνογενής

1. που έχει ελληνική καταγωγή ή προέλευση

   Η εργασία αυτή ασχολείται με την ελληνογενή ορολογία, η οποία συναντάται σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. Αρχικά αναφέρονται οι αιτίες της ύπαρξης μεγάλου αριθμού όρων ελληνικής προέλευσης στις γλώσσες αυτές. ([1])

   ελληνογενείς λέξεις: νεολογισμοί που έχουν φτιαχτεί με (συνήθως αρχαίες) ελληνικές λέξεις· π.χ. telephone < tele + phone < τῆλε + φωνή, heterogony < hetero- (<ετερο-) + -gony (< αρχαία ελληνική γόνος)

Μεταφράσεις

    ελληνογενής