βουλευτεία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	βουλευτεία	οι	βουλευτείες
γενική	της	βουλευτείας	των	βουλευτειών
αιτιατική	τη	βουλευτεία	τις	βουλευτείες
κλητική		βουλευτεία		βουλευτείες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βουλευτεία < ελληνιστική κοινή βουλευτεία. Συγχρονικά αναλύεται σε βουλευτ(ής) + -εία

Προφορά

ΔΦΑ : /vu.leˈfti.a/

τυπογραφικός συλλαβισμός : βου‐λευ‐τεί‐α

Ουσιαστικό

βουλευτεία θηλυκό (λόγιο, σπάνιο, πολιτική)

1. η ιδιότητα του βουλευτή, το βουλευτιλίκι
2. το χρονικό διάστημα που κάποιος διατελεί βουλευτής

Άλλες γραφές

• βουλευτία

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη βουλεύομαι

Μεταφράσεις

    βουλευτεία

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• βουλευτεία - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	βουλευτείᾱ	αἱ	βουλευτεῖαι
γενική	τῆς	βουλευτείᾱς	τῶν	βουλευτειῶν
δοτική	τῇ	βουλευτείᾳ	ταῖς	βουλευτείαις
αιτιατική	τὴν	βουλευτείᾱν	τὰς	βουλευτείᾱς
κλητική ὦ!		βουλευτείᾱ		βουλευτεῖαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βουλευτείᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		βουλευτείαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βουλευτεία < βουλευτ(ής) + -εία

Ουσιαστικό

βουλευτεία θηλυκό

• (πολιτική) η ιδιότητα μέλους ενός συμβουλίου ή μιας γερουσίας

Πηγές

• βουλευτεία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.