αυτοκτόνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	αυτοκτόνος	οι	αυτοκτόνοι
γενική	του/της	αυτοκτόνου	των	αυτοκτόνων
αιτιατική	τον/την	αυτοκτόνο	τους/τις	αυτοκτόνους
κλητική		αυτοκτόνε		αυτοκτόνοι
Κατηγορία όπως «ζωγράφος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αυτοκτόνος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική αὐτοκτόνος. Μορφολογικά αναλύεται σε αυτο- + -κτόνος.

Προφορά

ΔΦΑ : /a.ftoˈkto.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : αυ‐το‐κτό‐νος

Ουσιαστικό

αυτοκτόνος αρσενικό ή θηλυκό και ως επίθετο

• που προκαλεί ο ίδιος το θάνατό του

Συνώνυμα

• αυτόχειρας

Συγγενικά

• αυτοκτονία
• αυτοκτονικός, αυτοκτονικός ιδεασμός
• αυτοκτονικότητα
• αυτοκτονώ, (αυτοκτονούμαι)
• ψευδοαυτοκτονία

→ και δείτε τις λέξεις αυτός και κτείνω

• Όροι με υτοκτον- — Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη ISBN:960-231-097-9 & online @greek-language.gr (συντομογραφίες, αστερίσκος για λέξεις στη λογοτεχνία)

Μεταφράσεις

    αυτοκτόνος

→ δείτε τη λέξη αυτόχειρας

Πηγές

• αυτοκτόνος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• λέξεις με αυτοκτον- - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• αυτοκτόνος -  Γεωργακάς, Δημήτριος. A Modern Greek-English Dictionary [Ελληνοαγγλικό λεξικό] (μόνο το γράμμα α) - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας