αναίρεση

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αναίρεση	οι	αναιρέσεις
γενική	της	αναίρεσης & αναιρέσεως*	των	αναιρέσεων
αιτιατική	την	αναίρεση	τις	αναιρέσεις
κλητική		αναίρεση		αναιρέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος
όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αναίρεση < αρχαία ελληνική ἀναίρεσις

Ουσιαστικό

αναίρεση θηλυκό

1. η ακύρωση μιας αλλαγής

   ο Άρειος Πάγος ως ανώτατο δικαστήριο του κράτους, δικάζει μετά την άσκηση αναίρεσης κατά τελεσίδικης απόφασης εκ των πολιτικών και ποινικών δικαστηρίων

2. (μουσική) ($\natural$) η ακύρωση της αλλοίωσης ενός φθόγγου που είχε προηγουμένως αλλοιωθεί από μία δίεση ή μία ύφεση
   • διπλή αναίρεση ($\natural$$\natural$), αναίρεση δίεση ($\natural$$\sharp$), αναίρεση ύφεση ($\natural$$\natural$): αλλοιώσεις που δεν χρησιμοποιούνται πλέον σήμερα

Μεταφράσεις

    αναίρεση

αγγλικά : revocation (en) γαλλικά : révocation (fr) γερμανικά : Widerruf (de) ρουμανικά : restaurare (ro)

    αναίρεση στη μουσική

αγγλικά : natural (en) γαλλικά : bécarre (fr) ρωσικά : бекар (ru)