αμανάτι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	αμανάτι	τα	αμανάτια
γενική	του	αμανατιού	των	αμανατιών
αιτιατική	το	αμανάτι	τα	αμανάτια
κλητική		αμανάτι		αμανάτια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αμανάτι < (άμεσο δάνειο) οθωμανική τουρκική امانت (emânet) (τουρκική emenet) + -ι < αραβική أمانات (ʾamānāt) πληθυντικός του أمانة (ʾamāna)

Προφορά

ΔΦΑ : /a.maˈna.ti/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐μα‐νά‐τι

Ουσιαστικό

αμανάτι ουδέτερο

1. (παρωχημένο) παρακαταθήκη
2. (παρωχημένο) ενέχυρο, υποθήκη
3. (προφορικό, οικείο) για κάτι μάλλον ανεπιθύμητο που εγκαταλείφθηκε στην εποπτεία άλλων

   ↪ Ο συγκάτοικός μου πήρε των ομματιών του και μου έμειναν αμανάτι τα βρωμοκατσαρολικά του.

4. (οικείο) για κάποιον που έμεινε μόνος του

   ↪ Εμένα μ' αφήσαν αμανάτι εδωπέρα κι αυτοί πήγανε εκδρομή.

Συνώνυμα

• ενέχυρο, βάζω ενέχυρο
• υποθήκη, υποθηκεύω

Εκφράσεις

• αφήνω αμανάτι

Παράγωγα

• αμανατιάζω
• Αμανατίδης, Αμανατιάδης (επώνυμα)
• αμαντατιτζής

Μεταφράσεις

    προφορικός όρος για το ενέχυρο

Πηγές

• αμανάτι - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• αμανάτι - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• αμανάτι -  Γεωργακάς, Δημήτριος. A Modern Greek-English Dictionary [Ελληνοαγγλικό λεξικό] (μόνο το γράμμα α) - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας