αδρομάλλης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	αδρομάλλης	η	αδρομάλλα & αδρομαλλούσα	το	αδρομάλλικο
γενική	του	αδρομάλλη	της	αδρομάλλας & αδρομαλλούσας	του	αδρομάλλικου
αιτιατική	τον	αδρομάλλη	την	αδρομάλλα & αδρομαλλούσα	το	αδρομάλλικο
κλητική		αδρομάλλη		αδρομάλλα & αδρομαλλούσα		αδρομάλλικο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	αδρομάλληδες	οι	αδρομάλλες & αδρομαλλούσες	τα	αδρομάλλικα
γενική	των	αδρομάλληδων	των	——	των	αδρομάλλικων
αιτιατική	τους	αδρομάλληδες	τις	αδρομάλλες & αδρομαλλούσες	τα	αδρομάλλικα
κλητική		αδρομάλληδες		αδρομάλλες & αδρομαλλούσες		αδρομάλλικα
Το θηλυκό, σε -α και -ούσα. To ουδέτερο, από τα επίθετα σε -ικος. Το αρσενικό και το θηλυκό, και ως ουσιαστικά.
ομάδα 'ξανθομάλλης', Κατηγορία όπως «κατσαρομάλλης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

αδρομάλλης < αδρ(ός) + -ο- + -μάλλης

Προφορά

ΔΦΑ : /a.ðɾoˈma.lis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐δρο‐μάλ‐λης

Επίθετο

αδρομάλλης, -α/ούσα, -ικο

• (συνήθως για ζώα) που έχει αδρό και πυκνό τρίχωμα

  ⮡  αρνιά αδρομάλλικα

Μεταφράσεις

    αδρομάλλης

Πηγές

• «ἁδρομάλλης-ουσα-ικο» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .