-ώνυμο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	-ώνυμο	τα	-ώνυμα
γενική	του	-ώνυμου & -ωνύμου	των	-ώνυμων & -ωνύμων
αιτιατική	το	-ώνυμο	τα	-ώνυμα
κλητική		-ώνυμο		-ώνυμα
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «βούτυρο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

-ώνυμο < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή -ώνυμον, ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου -ώνυμος (ὄνυμα)

για τα μαθηματικά < λόγιο ενδογενές δάνειο: γαλλική -nome < αρχαία ελληνική νόμος (με παρετυμολογία προς το -ώνυμον)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈo.ni.mo/

Επίθημα

-ώνυμο

1. β᾽ συνθετικό ουδετέρων ουσιαστικών που σχετίζονται κατά κάποιο τρόπο με όνομα

   επώνυμο

2. (μαθηματικά) β᾽ συνθετικό ουδετέρων ουσιαστικών που χαρακτηρίζουν κάποια αλγεβρική παράσταση

   διώνυμο

Συνώνυμα

• -ωνύμιο

Παράγωγες λέξεις

Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -ώνυμο στο Βικιλεξικό

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη -ώνυμος

Μεταφράσεις

    -ώνυμο