ῥῦμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ῥῦμᾰ	τὰ	ῥύμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ῥύμᾰτος	τῶν	ῥυμᾰ́των
δοτική	τῷ	ῥύμᾰτῐ	τοῖς	ῥύμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ῥῦμᾰ	τὰ	ῥύμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ῥῦμᾰ		ῥύμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥύμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ῥυμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥῦμα < θέμα ῥῡ- < ἐρύω. Διαφορετικό το ῥύμα (αυτό που ρέει, κυλάει) < ῥέω

Ουσιαστικό

ῥῦμα ουδέτερο

1. αυτό που έλκεται, τραβιέται
2. ρίξιμο, ριξιά

   ↪ ἐκ τόξου ῥύματος (σε απόσταση μιας μέσης βολής τόξου, της απόστασης που καλύπτει το βέλος)

   ※  6ος/5ος αιώνας πκε ⌘ Αισχύλος, Πέρσαι, 147 (147-149). Μετάφραση (1930): Ιωάννης Γρυπάρης @greek‑language.gr

   πότερον τόξου ῥῦμα τὸ νικῶν,
   ἢ δορικράνου
   λόγχης ἰσχὺς κεκράτηκεν

   να νικά της σαΐτας το ρίξιμο,
   ή μην άραγε νίκησε η δύναμη της σιδεροκέφαλης λόγχης;

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Ουσιαστικό

ῥῦμα ουδέτερο < ίσως διαφορετικής ρίζας, πιθανόν από το ῥύομαι ή το ἐρύκω ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

• άμυνα προστασία, λύτρωση

Πηγές

• ῥῦμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥῦμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.