ἔλασμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἔλασμᾰ	τὰ	ἐλάσμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ἐλάσμᾰτος	τῶν	ἐλασμᾰ́των
δοτική	τῷ	ἐλάσμᾰτῐ	τοῖς	ἐλάσμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἔλασμᾰ	τὰ	ἐλάσμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ἔλασμᾰ		ἐλάσμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐλάσμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἐλασμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἔλασμα, (ελληνιστική κοινή), (τεχνικός όρος) < αρχαία ελληνική ἐλαύνω (στη σημασία σφυρηλατώ) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₁el- (κινώ, οδηγώ, πηγαίνω)

Ουσιαστικό

ἔλασμα ουδέτερο

1. (ελληνιστική κοινή) λάμα, μεταλλική πλάκα
2. (ελληνιστική κοινή) (εργαλείο, ιατρική) είδος χειρουργικού οργάνου ή εργαλείου
3. (ελληνιστική κοινή) άλλη μορφή του ἔλασις

Συγγενικά

• ἐλασμάτιον
• → δείτε τη λέξη ἐλαύνω

Πηγές

• ἔλασμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.