ἐκφόριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἐκφόριον	τὰ	ἐκφόριᾰ
γενική	τοῦ	ἐκφορίου	τῶν	ἐκφορίων
δοτική	τῷ	ἐκφορίῳ	τοῖς	ἐκφορίοις
αιτιατική	τὸ	ἐκφόριον	τὰ	ἐκφόριᾰ
κλητική ὦ!		ἐκφόριον		ἐκφόριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐκφορίω
γεν-δοτ	τοῖν		ἐκφορίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐκφόριον < ἐκφέρω

Ουσιαστικό

ἐκφόριον, -ου ουδέτερο

1. ό,τι παράγει η γη, η σοδειά, η γεωργική παραγωγή, οι καρποί της γης

   ※ 5ος πκε αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 4 (Μελπομένη), 198.2

   ὕεται γὰρ δὴ ταῦτα τῆς Λιβύης· τῶν δὲ ἐκφορίων τοῦ καρποῦ ταὐτὰ μέτρα τῇ Βαβυλωνίῃ γῇ κατίσταται.

   γιατί σ᾽ αυτή την περιοχή της Λιβύης βρέχει· και τα σπαρτά τους έχουν την ίδια απόδοση σε καρπό με τη χώρα των Βαβυλωνίων.

   Μετάφραση (1992): Ηλίας Σπυρόπουλος. Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

   ※  3ος/2ος πκε αιώνας ⌘ Παλαιὰ Διαθήκη κατά την μετάφραση των Εβδομήκοντα , Λευϊτικόν, κεφ. 25.19, @scaife.perseus

   καὶ δώσει ἡ γῆ τὰ ἐκφόρια αὐτῆς καὶ φάγεσθε εἰς πλησμονὴν καὶ κατοικήσετε πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῆς.

2. (για φόρο, ενοίκιο) πληρωμή με βάση τη σοδειά, πληρωμή σε είδος, έγγειος φόρος (συνήθως η δεκάτη)

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Οἰκονομικά, 2.1.4 @scaife.perseus

   αὐτῶν δὲ τούτων πρώτη μὲν καὶ κρατίστη ἡ ἀπὸ τῆς γῆς ʽαὕτη δέ ἐστιν ἣν οἱ μὲν ἐκφόριον, οἱ δὲ δεκάτην προσαγορεύουσιν̓,

Πηγές

• ἐκφόριον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐκφόριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.