ἀνύσιμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀνύσιμος	τὸ	ἀνύσιμον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀνυσίμου	τοῦ	ἀνυσίμου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀνυσίμῳ	τῷ	ἀνυσίμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀνύσιμον	τὸ	ἀνύσιμον
κλητική ὦ!		ἀνύσιμε		ἀνύσιμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀνύσιμοι	τὰ	ἀνύσιμᾰ
γενική	τῶν	ἀνυσίμων	τῶν	ἀνυσίμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀνυσίμοις	τοῖς	ἀνυσίμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀνυσίμους	τὰ	ἀνύσιμᾰ
κλητική ὦ!		ἀνύσιμοι		ἀνύσιμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀνυσίμω	τὼ	ἀνυσίμω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀνυσίμοιν	τοῖν	ἀνυσίμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀνύσιμος < ἀνύω

Επίθετο

ἀνύσιμος, -ος, -ον, συγκριτικός :ἀνυσιμώτερος, υπερθετικός : ἀνυσιμώτατος

• τελεσφόρος, αποδοτικός, αποτελεσματικός, λυσιτελής

  ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Ἠθικά Περὶ παίδων ἀγωγῆς, Section 4, p.v.1.p.4 @scaife.perseus

  καταμάθοις δʼ ἂν ὡς ἀνύσιμον πρᾶγμα καὶ τελεσιουργὸν ἐπιμέλεια καὶ πόνος ἐστίν, ἐπὶ πολλὰ τῶν γιγνομένων ἐπιβλέψας.

  ≈ συνώνυμα: ἀνυστικός, ἀνυτικός

Παράγωγα

• ἀνυσίμως (επίρρημα)

Πηγές

• ἀνύσιμος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀνύσιμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.