ἀνάνευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀνάνευσῐς	αἱ	ἀνανεύσεις
γενική	τῆς	ἀνανεύσεως	τῶν	ἀνανεύσεων
δοτική	τῇ	ἀνανεύσει	ταῖς	ἀνανεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀνάνευσῐν	τὰς	ἀνανεύσεις
κλητική ὦ!		ἀνάνευσῐ		ἀνανεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀνανεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀνανευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀνάνευσις (ελληνιστική κοινή) < ἀνὰ- + αρχαία ελληνική νέομαι / νεῦμαι (πορεύομαι, έρχομαι)

• για τη σημασία «νεύμα προς τα πάνω» < ἀνὰ + αρχαία ελληνική νεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

ἀνάνευσις, -εως

1. (ελληνιστική κοινή) ανάδυση

   ≈ συνώνυμα: ἀνάδυσις

   ≠ αντώνυμα: κατάδυσις

   1. (μεταφορικά) αναγέννηση, αναβίωση

      ※  3ος/2ος αιώνας πκε ⌘ Παλαιά Διαθήκη (Μετάφραση των εβδομήκοντα),Ψαλμοί του Δαβίδ, 72, 4

      ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνάνευσις ἐν τῷ θανάτῳ αὐτῶν καὶ στερέωμα ἐν τῇ μάστιγι αὐτῶν

   2. (μεταφορικά) αναζωογόνηση
2. (ελληνιστική κοινή) κίνηση του κεφαλιού προς τα πάνω

   ≠ αντώνυμα: ἐπίνευσις

   1. άρνηση

      ≈ συνώνυμα: ἄρνησις

      ≠ αντώνυμα: κατάνευσις

   2. διαφωνία

Πηγές

• ἀνάνευσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀνάνευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.