ἀμφιλαφής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀμφιλαφής	τὸ	ἀμφιλαφές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀμφιλαφοῦς	τοῦ	ἀμφιλαφοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀμφιλαφεῖ	τῷ	ἀμφιλαφεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀμφιλαφῆ	τὸ	ἀμφιλαφές
κλητική ὦ!		ἀμφιλαφές		ἀμφιλαφές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀμφιλαφεῖς	τὰ	ἀμφιλαφῆ
γενική	τῶν	ἀμφιλαφῶν	τῶν	ἀμφιλαφῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀμφιλαφέσῐ(ν)	τοῖς	ἀμφιλαφέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀμφιλαφεῖς	τὰ	ἀμφιλαφῆ
κλητική ὦ!		ἀμφιλαφεῖς		ἀμφιλαφῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀμφιλαφεῖ	τὼ	ἀμφιλαφεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀμφιλαφοῖν	τοῖν	ἀμφιλαφοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀμφιλαφής < ἀμφι- + λαμβάνω (παρακείμενος: εἴληφα)

Επίθετο

ἀμφιλαφής

1. αυτός που περιλαμβάνει / καταλαμβάνει τα πάντα

   ἥ τε γὰρ πλάτανος αὕτη μάλ᾽ ἀμφιλαφής τε καὶ ὑψηλή (Πλάτων, Φαίδρος, 230b)

2. αυτός που εξαπλώνεται παντού
3. εκτεταμένος, ευρύχωρος, περιεκτικός
4. πλουσιοπάροχος, άφθονος
5. υπερβολικός

Πηγές

• ἀμφιλαφής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀμφιλαφής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.