φιδομάλλης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	φιδομάλλης	η	φιδομάλλα φιδομαλλού φιδομαλλούσα	το	φιδομάλλικο
γενική	του	φιδομάλλη	της	φιδομάλλας φιδομαλλούς φιδομαλλούσας	του	φιδομάλλικου
αιτιατική	τον	φιδομάλλη	τη	φιδομάλλα φιδομαλλού φιδομαλλούσα	το	φιδομάλλικο
κλητική		φιδομάλλη		φιδομάλλα φιδομαλλού φιδομαλλούσα		φιδομάλλικο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	φιδομάλληδες	οι	φιδομάλλες φιδομαλλούδες φιδομαλλούσες	τα	φιδομάλλικα
γενική	των	φιδομάλληδων	των	— φιδομαλλούδων —	των	φιδομάλλικων
αιτιατική	τους	φιδομάλληδες	τις	φιδομάλλες φιδομαλλούδες φιδομαλλούσες	τα	φιδομάλλικα
κλητική		φιδομάλληδες		φιδομάλλες φιδομαλλούδες φιδομαλλούσες		φιδομάλλικα
Το θηλυκό, σε -α, -ού και -ούσα. To ουδέτερο, από τα επίθετα σε -ικος. Το αρσενικό και το θηλυκό, και ως ουσιαστικά.
ομάδα 'ξανθομάλλης', Κατηγορία όπως «ξανθομάλλης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φιδομάλλης < φίδ(ι) + -ο- + -μάλλης

Προφορά

ΔΦΑ : /fi.ðoˈma.lis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φι‐δο‐μάλ‐λης

Επίθετο

φιδομάλλης, -α/ού/ούσα, -ικο

1. που έχει φίδια για μαλλιά
2. που τα μαλλιά του μοιάζουν με φίδια, είναι οφιοειδή

Μεταφράσεις

    φιδομάλλης

ελληνιστική κοινή : ὀφιόθριξ

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .