συναιρέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Αρχικοί χρόνοι	Φωνή Eνεργητική	Φωνή Μέση & Παθητική
Ενεστώτας	συναιρέω/συναιρῶ
Παρατατικός
Μέλλοντας	συναιρήσω
Αόριστος
Παρακείμενος
Υπερσυντέλικος
Συντελ.Μέλλ.

ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ Πίνακας αρχικών χρόνων μέλλ.: συναιρήσω, μέλλ. β΄: συνελῶ, αόρ. β΄: συνεῖλον, επικ. τύπ. αορ.: σύνελον, μτχ. αορ.: συνελών

Ετυμολογία

συναιρέω < σύν- + αἱρέω

Ρήμα

συναιρέω / συναιρῶ)

1. μαζεύω, γραπώνω, τυλίγω και σηκώνω, αρπάζω από κοινού
2. προσπαθώ να κατακτήσω, να καταστρέψω, να εξολοθρεύσω (από κοινού)
3. συνοψίζω, συντομεύω, συμπυκνώνω, οδηγώ στο ίδιο σημείο

   → δείτε τη μετοχή αορίστου  συνελών λέγω: (για ομιλία) συνοπτικά, περιληπτικά, εν ολίγοις

   → δείτε και την έκφραση : (ὡς) συνελόντι εἰπεῖν

4. συστέλλω, περιορίζω
5. (μεταφορικά) τερματίζω, οδηγώ στο τέλος

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Απόγονοι

συναιρέω (αρχαία ελληνικά)

↷ ελληνιστική κοινή: συναίρεσις

⇘ νέα ελληνικά: συναίρεση

Πηγές

• συναιρέω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• συναιρέω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• τόμ. Δ΄ (Αθήνα 1906), σ. 196 - Liddell, Henry George. Scott, Robert, Αν. Κωνσταντινίδης (εκδ.) Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Μετάφραση: Ξενοφών Π. Μόσχος. Επιμέλεια: Μιχαήλ Κωνσταντινίδης. Τυπογραφικά Καταστήματα Ανέστη Κωνσταντινίδη (1901-1906). Ανατύπωση: Ι. Σιδέρης, χ.χ. Τόμοι 4. - online στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Μαθηματικών