συνελών

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	συνελών	ἡ	συνελοῦσᾰ	τὸ	συνελόν
γενική	τοῦ	συνελόντος	τῆς	συνελούσης	τοῦ	συνελόντος
δοτική	τῷ	συνελόντῐ	τῇ	συνελούσῃ	τῷ	συνελόντῐ
αιτιατική	τὸν	συνελόντᾰ	τὴν	συνελούσᾰν	τὸ	συνελόν
κλητική ὦ!		συνελών		συνελοῦσᾰ		συνελόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	συνελόντες	αἱ	συνελοῦσαι	τὰ	συνελόντᾰ
γενική	τῶν	συνελόντων	τῶν	συνελουσῶν	τῶν	συνελόντων
δοτική	τοῖς	συνελοῦσῐ(ν)	ταῖς	συνελούσαις	τοῖς	συνελοῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	συνελόντᾰς	τὰς	συνελούσᾱς	τὰ	συνελόντᾰ
κλητική ὦ!		συνελόντες		συνελοῦσαι		συνελόντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	συνελόντε	τὼ	συνελούσᾱ	τὼ	συνελόντε
γεν-δοτ	τοῖν	συνελόντοιν	τοῖν	συνελούσαιν	τοῖν	συνελόντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'φυγών' όπως «φυγών» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

συνελών, -οῦσα, -όν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου (σύνελον) του ρήματος συναιρέω / συναιρῶ

Εκφράσεις

• ὡς συνελόντι εἰπεῖν

Δείτε επίσης

• → δείτε τις λέξεις συναιρῶ και συνελόντι

Πηγές

• συναιρέω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• συναιρέω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.