σακελλάριος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σακελλάριος	οι	σακελλάριοι
γενική	του	σακελλάριου	των	σακελλάριων
αιτιατική	τον	σακελλάριο	τους	σακελλάριους
κλητική		σακελλάριε		σακελλάριοι
Κατηγορία όπως «αντίλαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σακελλάριος < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική σακελλάριος < λατινική sacellarius (θησαυροφύλακας) < sacellus, υποκοριστικό του saccus < αρχαία ελληνική σάκκος

Ουσιαστικό

σακελλάριος αρσενικό

1. (ιστορία, αξίωμα) αξιωματούχος του βυζαντινού κράτους επιφορτισμένος με διοικητικά και οικονομικά καθήκοντα
2. (χριστιανισμός, παρωχημένο) εκκλησιαστικό αξίωμα, που παρείχε στον κάτοχό του εποπτικά, ελεγκτικά και δικαστικά καθήκοντα και αρμοδιότητες
3. (ειδικότερα, χριστιανισμός) Μέγας Σακελλάριος: υψηλόβαθμος πατριαρχικός αξιωματούχος με εποπτικά και ελεγκτικά καθήκοντα σε μοναστηριακά και οικονομικά ζητήματα

Άλλες γραφές

• σακελάριος

Μεταφράσεις

    σακελλάριος

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

σακελλάριος < (άμεσο δάνειο) λατινική sacellarius < sacellus, υποκοριστικό του saccus < αρχαία ελληνική σάκκος

Ουσιαστικό

σακελλάριος αρσενικό

1. (ιστορία, αξίωμα) αξιωματούχος του βυζαντινού κράτους, επίσημος ταμίας των βασιλικών χρημάτων
2. υπεύθυνος του ταμείου της Αγίας Σοφίας

Συγγενικά

• σακέλλα
• σακέλλη
• σακέλλιον

Πηγές

• σακελλάριος - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)