σέμπρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σέμπρος	οι	σέμπροι
γενική	του	σέμπρου	των	σέμπρων
αιτιατική	τον	σέμπρο	τους	σέμπρους
κλητική		σέμπρο		σέμπροι
Κατηγορία όπως «υπνάκος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σέμπρος < σλαβικής προέλευσης sebrȗ < *sepra (=φίλος σε πρωτοβαλτικές γλώσσες)

Ουσιαστικό

σέμπρος αρσενικό

1. (επάγγελμα) αυτός που κατόπιν συμφωνίας καλλιεργεί ένα κτήμα που ανήκει σε άλλον κρατώντας για τον εαυτό του μέρος από την σοδειά

   ≈ συνώνυμα: επίμορτος, κολίγας

2. (επάγγελμα) αυτός που κατόπιν συμφωνίας βόσκει ξένα ζώα

Συγγενικά

• σεμπρικός
• σεμπροπούλα

Μεταφράσεις

    σέμπρος