προσκύνηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	προσκύνηση	οι	προσκυνήσεις
γενική	της	προσκύνησης*	των	προσκυνήσεων
αιτιατική	την	προσκύνηση	τις	προσκυνήσεις
κλητική		προσκύνηση		προσκυνήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προσκυνήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσκύνηση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική προσκύνησις < προσκυνέω/προσκυνῶ

Ουσιαστικό

προσκύνηση θηλυκό

1. (θρησκεία, λόγιο) η ενέργεια του προσκυνώ
2. (θρησκεία, λόγιο) η θρησκευτική λατρεία
3. (μεταφορικά) έμπρακτη απόδοση τιμής σε κάποιον
4. (μεταφορικά, μειωτικό) υποτέλεια σε κάποιον

Μεταφράσεις

    προσκύνηση

γαλλικά : révérence (fr), prosternation (fr) ιταλικά : Venerazione (it), Adorazione (it), Inginocchiamento (it)

Πηγές

• προσκύνηση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• προσκύνηση - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• προσκύνηση - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)