προδιάθεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	προδιάθεση	οι	προδιαθέσεις
γενική	της	προδιάθεσης*	των	προδιαθέσεων
αιτιατική	την	προδιάθεση	τις	προδιαθέσεις
κλητική		προδιάθεση		προδιαθέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προδιαθέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

προδιάθεση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή προδιάθεσις < προδιατίθημι < αρχαία ελληνική πρό + διατίθημι. Μορφολογικά, προ-, διάθεση

προδιάθεση θηλυκό

η τάση που έχει κάποιος να κάνει κάτι (έμφυτη ή επίκτητη)
η ψυχική διάθεση κάποιου προς πρόσωπα, ιδεολογίες ή καταστάσεις, σωστή ή λανθασμένη, που έχει δημιουργηθεί εκ των προτέρων
(ιατρική) η τάση κάποιου να προσβάλλεται από ορισμένες ασθένειες, η ευπάθεια που έχει προς αυτές

προδιάθεση