οὖρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	οὖρον	τὰ	οὖρᾰ
γενική	τοῦ	οὔρου	τῶν	οὔρων
δοτική	τῷ	οὔρῳ	τοῖς	οὔροις
αιτιατική	τὸ	οὖρον	τὰ	οὖρᾰ
κλητική ὦ!		οὖρον		οὖρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		οὔρω
γεν-δοτ	τοῖν		οὔροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

οὖρον < πρωτοελληνική *eworhon < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂worsom < *h₂wers- (βρέχω, στάζω)

Ουσιαστικό

οὖρον, -ου ουδέτερο

• (φυσιολογία) ούρο

Ετυμολογία 2

οὖρον < άγνωστης ετυμολογίας → δείτε  οὖρος < ὄρος

Ουσιαστικό

οὖρον, -ου ουδέτερο

• άλλη μορφή του ὅρος: σύνορο, όριο

Ετυμολογία 3

οὖρον: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

οὖρον αρσενικό

• αιτιατική ενικού του οὖρος

Πηγές

• οὖρον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• οὖρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.