ξεφτίλα
Νέα ελληνικά (el)
επεξεργασία| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | ξεφτίλα | οι | ξεφτίλες |
| γενική | της | ξεφτίλας | — | |
| αιτιατική | την | ξεφτίλα | τις | ξεφτίλες |
| κλητική | ξεφτίλα | ξεφτίλες | ||
| Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται. | ||||
| Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
- ξεφτίλα < ξεφτιλίζω < εξευτελίζω
Ουσιαστικό
επεξεργασία
ξεφτίλα θηλυκό, ή ξευτίλα (λαϊκό)
- αυτό που παθαίνει κανείς όταν ξεφτιλίζεται, εξευτελίζεται· η ολοκληρωτική απώλεια του κύρους, της αξιοπρέπειας, ο εξευτελισμός
- Η ομάδα του έχασε με 7-0· τι ξεφτίλα!
- αυτός που έχει υποστεί εξευτελισμό, ο εξευτελισμένος, ο ξεφτίλας, ο τιποτένιος
- Ο άνθρωπος είναι ξεφτίλα.
