νεομηνία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	νεομηνίᾱ	αἱ	νεομηνίαι
γενική	τῆς	νεομηνίᾱς	τῶν	νεομηνιῶν
δοτική	τῇ	νεομηνίᾳ	ταῖς	νεομηνίαις
αιτιατική	τὴν	νεομηνίᾱν	τὰς	νεομηνίᾱς
κλητική ὦ!		νεομηνίᾱ		νεομηνίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νεομηνίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		νεομηνίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νεομηνία < νέος + μήν

Ουσιαστικό

νεομηνία θηλυκό (και νουμηνία)

1. (αστρονομία) η πρώτη μέρα του νέου σεληνιακού μήνα
2. (αστρονομία) η αρχή της νέας σελήνης