μπόλια

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μπόλια	οι	μπόλιες
γενική	της	μπόλιας		—
αιτιατική	την	μπόλια	τις	μπόλιες
κλητική		μπόλια		μπόλιες
Προφέρεται με συνίζηση στην κατάληξη ως παροξύτονο. Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μπόλια < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική μπόλια < βενετική imboglia

Δε σχετίζεται το μπόλι.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈbo.ʎa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μπό‐λια

Ουσιαστικό

μπόλια θηλυκό

1. (λαϊκότροπο, ενδυμασία) κεφαλομάντιλο

   ※  καὶ οἱ μπόλιες μεταξένιες καὶ τὰ πιᾶτα φιρφιρένια , τὰ κουτάλια ἀσημένια, τὰ περούνια ἀτσαλένια, τὰ μαχαίρια μεταλλένια, τὰ ποτήρια κρουσταλλένια καὶ τὰ χέρια ποῦ τὴ στρώνουν μαργαριταρένια (Εὐστ . Γ . Πολίτου , Ο γάμος ἐν Λευκάδι, σελ. 317 στο Λαογραφία, Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τόμος Α΄, τύποις Σακελλαρίου, 1909 )

2. (λαϊκότροπο) περιτόναιο σφάγιων

Μεταφράσεις

    μπόλια (εντόσθιο)

αγγλικά : caul fat (en) ισπανικά : mesenterio (es)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μπόλια < (άμεσο δάνειο) βενετική imboglia με αποβολή του αρχικού άτονου [i] από συμπορφορά με το άρθρο (την μπόλια)

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• μπόλια -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].