μπεκιάρης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μπεκιάρης	οι	μπεκιάρηδες
γενική	του	μπεκιάρη	των	μπεκιάρηδων
αιτιατική	τον	μπεκιάρη	τους	μπεκιάρηδες
κλητική		μπεκιάρη		μπεκιάρηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μπεκιάρης < (άμεσο δάνειο) οθωμανική τουρκική (τουρκική bekâr) < αραβική بكر (bakāra, παρθένα) ή < περσική بَكَار (bikâr, άνεργος)

Προφορά

ΔΦΑ : /beˈca.ɾis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μπε‐κιά‐ρης

Ουσιαστικό

μπεκιάρης αρσενικό (θηλυκό μπεκιάρισσα)

• (προφορικό) άγαμος άντρας

  ※  Ήτανε κἀτι να 'σαι τραπεζιτικός, ξεχώριζες μέσα στην κοινωνία, λογαριαζόσουνα γαμπρός αν ήσουνα μπεκιάρης. (Κ. Πολίτης, Στου Χατζηφράγκου, Αθήνα 1963)

Συνώνυμα

• ανύπαντρος
• γεροντοπαλίκαρο
• εργένης
• μπακούρι

Συγγενικά

• μπεκιάρικος
• μπεκιαριλίκι
• μπεκιαρλίκι
• και επώνυμα όπως:

• Βεκιάρης
• Μπεκιάρης
• Μπεκιαρίδης
• Μπεκιάρογλου

Μεταφράσεις

    μπεκιάρης

→ δείτε τη λέξη εργένης