μπέης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μπέης	οι	μπέηδες
γενική	του	μπέη	των	μπέηδων
αιτιατική	τον	μπέη	τους	μπέηδες
κλητική		μπέη		μπέηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μπέης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική μπέης < τουρκική bey < παλαιά τουρκική بگ (bég) / bay < *bāj (πλούσιος, ευγενής)

Ουσιαστικό

μπέης αρσενικό (θηλυκό: μπέισσα & μπεΐνα)

1. (ιστορία) ηγεμόνας ή αξιωματούχος στην Οθωμανική Αυτοκρατορία
2. (μεταφορικά) που καλοπερνάει (κι ενδεχομένως επιδεικνύει αυταρχική συμπεριφορά)

Συγγενικά

• μπεηλίδικος
• μπεηλίκι
• Μπέης (επώνυμο)
• μπέικα (επίρρημα)
• μπέικος

Σύνθετα

• Πετρόμπεης

Δείτε επίσης

• μπέης στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    μπέης

αγγλικά : bey (en) γαλλικά : bey (fr)