μουρντάρης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μουρντάρης	οι	μουρντάρηδες
γενική	του	μουρντάρη	των	μουρντάρηδων
αιτιατική	τον	μουρντάρη	τους	μουρντάρηδες
κλητική		μουρντάρη		μουρντάρηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μουρντάρης < (άμεσο δάνειο) οθωμανική τουρκική مردار (murdar, βρόμικος) (τουρκική murdar) < απώτατης αρχή: περσική مردار (mordār)

Προφορά

ΔΦΑ : /muɾˈda.ɾis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μουρ‐ντά‐ρης

Ουσιαστικό

μουρντάρης αρσενικό (θηλυκό μουρντάρα)

1. που έχει πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις ή συνηθίζει να απατά τη σύντροφό του

   ※  Ο Διονυσιάδης ήτανε μουρντάρης. Τα είχε με κάποια θεατρινούλα του θιάσου Πεταλά, που δούλευε τότε στο θέατρό του. Η γυναίκα του, ζηλιάρα, του 'κανε καθημερινές σκηνές. (Κώστας Αρκουδέας, Το χαμένο Νόμπελ: Μια αληθινή ιστορία, εκδόσεις Καστανιώτη, 2015 [1])

2. (λαϊκότροπο) άνθρωπος ακάθαρτος, βρομιάρης

Συγγενικά

• μουρντάρεμα
• μουρνταρεύω
• μουρνταριά
• μουρντάρικος

Μεταφράσεις

    μουρντάρης

Πηγές

• μουρντάρης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας