μονοθελήτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μονοθελήτης	οι	μονοθελήτες
γενική	του	μονοθελήτη	των	μονοθελητών
αιτιατική	τον	μονοθελήτη	τους	μονοθελήτες
κλητική		μονοθελήτη		μονοθελήτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μονοθελήτης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική μονοθελήτης < μονο- + (ἐ)θέλω, θελη- + -της

Προφορά

ΔΦΑ : /mo.no.θeˈli.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μο‐νο‐θε‐λή‐της

Ουσιαστικό

μονοθελήτης αρσενικό (θηλυκό μονοθελήτρια)

• (θρησκεία) ο οπαδός του μονοθελητισμού

Συγγενικά

• μονοθελητικός

Μεταφράσεις

    μονοθελήτης

αγγλικά : Monothelete (en)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μονοθελήτης < μονο- + (ἐ)θέλω, θελη- ή θέλη(σις) + -της

Ουσιαστικό

μονοθελήτης αρσενικό

• (θρησκεία) οπαδός αίρεσης η οποία θεωρεί πως ο Χριστός διέθετε αποκλειστικά τη θεϊκή θέληση (μονοθελητισμός)

Πηγές

• μονοθελήτης -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].