μονοθελητισμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μονοθελητισμός	οι	μονοθελητισμοί
γενική	του	μονοθελητισμού	των	μονοθελητισμών
αιτιατική	τον	μονοθελητισμό	τους	μονοθελητισμούς
κλητική		μονοθελητισμέ		μονοθελητισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μονοθελητισμός < μεσαιωνικά ελληνικά μονοθελήτ(ης) + -ισμός ή λόγιο ενδογενές δάνειο: γαλλική monothélisme (μαρτυρείται από το 1865)

Προφορά

ΔΦΑ : /mo.no.θe.li.tiˈzmos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μο‐νο‐θε‐λη‐τι‐σμός

Ουσιαστικό

μονοθελητισμός αρσενικό

• (θρησκεία) αίρεση του χριστιανισμού κατά την οποία ο Χριστός αν και είχε δύο φύσεις (ανθρώπινη και θεϊκή) είχε μόνο θεϊκή θέληση

Συγγενικά

• μονοθελήτης / μονοθελήτρια
• μονοθελητικός

Δείτε επίσης

• μονοθελητισμός στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    μονοθελητισμός

αγγλικά : Monothelism (en)