μονοθελητικός
Νέα ελληνικά (el)
επεξεργασίαΕτυμολογία
επεξεργασία- μονοθελητικός < μονοθελήτ(ης) + -ικός (μαρτυρείται από το 1873)[1]
Προφορά
επεξεργασία- ΔΦΑ : /mo.no.θe.li.tiˈkos/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : μο‐νο‐θε‐λη‐τι‐κός
Επίθετο
επεξεργασίαμονοθελητικός, -ή, -ό
- που αφορά τους μονοθελήτες ή τον μονοθελητισμό
Δείτε επίσης
επεξεργασίαΜεταφράσεις
επεξεργασία μονοθελητικός
Αναφορές
επεξεργασία- ↑ Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)