κτῆνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κτῆνος	τὰ	κτήνη - κτήνεᾰ
γενική	τοῦ	κτήνους - κτήνεος	τῶν	κτηνῶν - κτηνέων
δοτική	τῷ	κτήνει - κτήνεῐ̈	τοῖς	κτήνεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	κτῆνος	τὰ	κτήνη - κτήνεα
κλητική ὦ!		κτῆνος		κτήνη - κτήνεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κτήνει - κτήνεε
γεν-δοτ	τοῖν		κτηνοῖν - κτηνέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «σκεῦος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κτῆνος < θέμα κτη- (όπως στον παρακείμενο κέκτη-μαι του κτάομαι) / κτῶμαι + -νος, με κυριολεκτική σημασία «απόκτημα»

Ουσιαστικό

κτῆνος ουδέτερο

1. (αρχικά, ιδίως στον πληθυντικό) κοπάδια ζώων ή σμήνος
2. ζώο (όπως βόδι, πρόβατο)
3. (αργότερα) ιδίως ζώο όπως μουλάρι, άλογο
4. (ελληνιστική σημασία) οικόσιτο ζώο (σε αντιδιαστολή με το θηρίον)

Συγγενικές λέξεις

• ἐπικτηνίτης
• κτηναφαίρεσις
• κτηναγωγία
• κτηνηδόν
• κτηνίατρος
• κτηνίτης
• κτηνοβάτης
• κτηνοστάσιον
• κτηνοτροφεῖον
• κτηνοτροφέω
• κτηνοτροφία
• κτηνότροφος
• κτηνοτρόφος
• κτηνύδριον
• κτηνώδης
• ὀνοκτηνοτρόφος
• πολύκτηνος
• προβατοκτηνοτρόφος

→ και δείτε τη λέξη κτάομαι

Απόγονοι

κτῆνος (αρχαία ελληνικά)

⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: κτῆνος, χτῆνος κτῆνον

⇘ νέα ελληνικά: κτήνος

Πηγές

• «κτῆνος» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «κτῆνος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.