κραυγή
Νέα ελληνικά (el)
επεξεργασία↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
---|---|---|---|---|
ονομαστική | η | κραυγή | οι | κραυγές |
γενική | της | κραυγής | των | κραυγών |
αιτιατική | την | κραυγή | τις | κραυγές |
κλητική | κραυγή | κραυγές | ||
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά |
Ετυμολογία
επεξεργασία
- κραυγή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κραυγή[1]
Προφορά
επεξεργασία
- ΔΦΑ : /kɾaˈvʝi/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : κραυ‐γή
Ουσιαστικό
επεξεργασία
κραυγή θηλυκό
- πολύ δυνατή άναρθρη φωνή, συχνά λόγω έντονων συναισθημάτων
- κραυγή τρόμου - κραυγή πόνου
- φωνή ορισμένων ζώων
Συγγενικά
επεξεργασίαΔείτε επίσης
επεξεργασία
Μεταφράσεις
επεξεργασία
κραυγή
|
Αναφορές
επεξεργασία
- ↑ κραυγή - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
Αρχαία ελληνικά (grc)
επεξεργασία↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
---|---|---|---|---|
ονομαστική | ἡ | κραυγή | αἱ | κραυγαί |
γενική | τῆς | κραυγῆς | τῶν | κραυγῶν |
δοτική | τῇ | κραυγῇ | ταῖς | κραυγαῖς |
αιτιατική | τὴν | κραυγήν | τὰς | κραυγᾱ́ς |
κλητική ὦ! | κραυγή | κραυγαί | ||
δυϊκός | ||||
ονομ-αιτ-κλ | τὼ | κραυγᾱ́ | ||
γεν-δοτ | τοῖν | κραυγαῖν | ||
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά |
Πηγές
επεξεργασία
- κραυγή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
- κραυγή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.