κηπίον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κηπίον < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική κηπίον. Συγχρονικά αναλύεται σε κῆπ(ος) + υποκοριστικό επίθημα -ίον.

Ουσιαστικό

κηπίον ουδέτερο

• (υποκοριστικό) κηπάκος → και δείτε τη μορφή κηπίν

  άλλες μορφές: κηπίο

Συνώνυμα

• → δείτε τη λέξη κηπίν

Πηγές

• → δείτε τη λέξη κηπίν

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κηπίον	τὰ	κηπίᾰ
γενική	τοῦ	κηπίου	τῶν	κηπίων
δοτική	τῷ	κηπίῳ	τοῖς	κηπίοις
αιτιατική	τὸ	κηπίον	τὰ	κηπίᾰ
κλητική ὦ!		κηπίον		κηπίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κηπίω
γεν-δοτ	τοῖν		κηπίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κηπίον < κῆπ(ος) + υποκοριστικό επίθημα -ίον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: κηπίον (με υποκοριστική σημασία)

Ουσιαστικό

κηπίον, -ου ουδέτερο

1. συμπλήρωμα, προσθήκη, στολισμός

   → χρειάζεται παράθεμα Θουκυδίδης, 2.62

2. περιβόλι, παρτέρι
3. (με υποκοριστική σημασία) κηπάκος, μικρός κήπος

   ≈ συνώνυμα: κηπίδιον

Πηγές

• κηπίον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κηπίον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.