κεραυνοφόρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	κεραυνοφόρος	τὸ	κεραυνοφόρον
γενική	τοῦ/τῆς	κεραυνοφόρου	τοῦ	κεραυνοφόρου
δοτική	τῷ/τῇ	κεραυνοφόρῳ	τῷ	κεραυνοφόρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	κεραυνοφόρον	τὸ	κεραυνοφόρον
κλητική ὦ!		κεραυνοφόρε		κεραυνοφόρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	κεραυνοφόροι	τὰ	κεραυνοφόρᾰ
γενική	τῶν	κεραυνοφόρων	τῶν	κεραυνοφόρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	κεραυνοφόροις	τοῖς	κεραυνοφόροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	κεραυνοφόρους	τὰ	κεραυνοφόρᾰ
κλητική ὦ!		κεραυνοφόροι		κεραυνοφόρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κεραυνοφόρω	τὼ	κεραυνοφόρω
γεν-δοτ	τοῖν	κεραυνοφόροιν	τοῖν	κεραυνοφόροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κεραυνοφόρος (ελληνιστική κοινή) < κεραυνός + -φόρος (< φέρω)

Επίθετο

κεραυνοφόρος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

1. που κρατά κεραυνό

   ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι Αλκιβιάδης, 16.2 @scaife.perseus

   ἀλλʼ Ἔρωτα κεραυνοφόρον

2. (το αρσενικό ως ουσιαστικό) τίτλος ιερέα στη Σελεύκεια της Πιερίας

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κεραυνός και φέρω

Πηγές

• κεραυνοφόρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κεραυνοφόρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.