κατάπληξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατάπληξῐς	αἱ	καταπλήξεις
γενική	τῆς	καταπλήξεως	τῶν	καταπλήξεων
δοτική	τῇ	καταπλήξει	ταῖς	καταπλήξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατάπληξῐν	τὰς	καταπλήξεις
κλητική ὦ!		κατάπληξῐ		καταπλήξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταπλήξει
γεν-δοτ	τοῖν		καταπληξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάπληξις < καταπλήσσω / καταπλήττω < κατα- + πλήσσω / πλήττω < *πλα-κ-(jω) + -σις > -ξις (καταπληξ- + -ις)

Ουσιαστικό

κατάπληξις, -εως θηλυκό

1. κατάπληξη, έκπληξη
2. σάστισμα
3. δέος

Συγγενικά

• κατάπληκτος
• καταπλήξ

→ και δείτε τις λέξεις καταπλήσσω, πλῆξις και πλήττω

Πηγές

• κατάπληξις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κατάπληξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.