ιμάμης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ιμάμης	οι	ιμάμηδες
γενική	του	ιμάμη	των	ιμάμηδων
αιτιατική	τον	ιμάμη	τους	ιμάμηδες
κλητική		ιμάμη		ιμάμηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ιμάμης < (άμεσο δάνειο) τουρκική imam + -ης < αραβική إمام imām

ιμάμης αρσενικό

(ισλαμισμός, επάγγελμα) μουσουλμάνος θρησκευτικός λειτουργός, δάσκαλος του ιερού νόμου, που καλεί από τον μιναρέ τους πιστούς μουσουλμάνους για προσευχή
τίτλος πολιτικού ή θρησκευτικού μουσουλμάνου ηγέτη