θέμις

Δείτε επίσης : Θέμις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
Θέμις ή θέμις
↓ πτώσεις	ενικός		ενικός		πληθυντικός		πληθυντικός
	θεμι- & θεμιστ- Στον Όμηρο, θεμιστ- Μεταγενέστρο το θεμιδ-
			διαλεκτικά				διαλεκτικά
ονομαστική	ἡ	Θέμις			αἱ	Θέμιδες		θέμιστες
γενική	τῆς	Θέμιδος		Θέμιστος Θέμιτος Θέμιος	τῶν	Θεμίδων		θεμίστων
δοτική	τῇ	Θέμιδῐ		Θέμιστι	ταῖς	Θέμισῐ (ν)		θέμισσι
αιτιατική	τὴν	Θέμιν		Θέμιστα	τὰς	Θέμιδᾰς		θέμιστας
κλητική ὦ!		Θέμι				Θέμιδες
ονομ-αιτ-κλ	τὼ				Θέμιδε
γεν-δοτ	τοῖν				Θεμίδοιν
* Οι γραφές Θέμις και θέμις εναλλάσσονται.
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θέμις, ήδη μυκηναϊκή 𐀳𐀖 (te-mi) < → και δείτε τη λέξη θέμις για το θέμα *θε- < τίθημι και το ἀθέμιστος, Θεμιστο- για άλλες παρατηρήσεις της ετυμολογίας

Οι τύποι της κλίσης -ιστος και το πρόθημα ονόματων Θεμιστο- έχουν εξηγηθεί με εκδοχές όπως: Πιθανόν < ἀ-θέμισ-τος (αθέμιτος) ^[1]

Ουσιαστικό

θέμις

(κυριολεκτικά) αυτό που έχει τεθεί
(νομικός όρος) εθιμικό δίκαιο
(κατ’ επέκταση)
1. ο νόμος
2. συνήθεια
3. ποινή, τιμωρία
(στον πληθυντικό) θέμιστες:
1. χρησμοί, αποφάσεις θεϊκές, θέληση θεϊκή
2. δικαίωμα του δικαστή
3. φόροι
4. διατάξεις
5. αξιώσεις, απαιτήσεις
(κύριο όνομα) → δείτε τη λέξη Θέμις

Συγγενικά

Αναφορές

↑ Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές

θέμις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
θέμις, Θέμις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

[1] Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

[1]