εὐπρεπής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	εὐπρεπής	τὸ	εὐπρεπές
γενική	τοῦ/τῆς	εὐπρεποῦς	τοῦ	εὐπρεποῦς
δοτική	τῷ/τῇ	εὐπρεπεῖ	τῷ	εὐπρεπεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	εὐπρεπῆ	τὸ	εὐπρεπές
κλητική ὦ!		εὐπρεπές		εὐπρεπές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	εὐπρεπεῖς	τὰ	εὐπρεπῆ
γενική	τῶν	εὐπρεπῶν	τῶν	εὐπρεπῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	εὐπρεπέσῐ(ν)	τοῖς	εὐπρεπέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	εὐπρεπεῖς	τὰ	εὐπρεπῆ
κλητική ὦ!		εὐπρεπεῖς		εὐπρεπῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εὐπρεπεῖ	τὼ	εὐπρεπεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	εὐπρεποῖν	τοῖν	εὐπρεποῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὐπρεπής < (εὖ) εὐ- + -πρεπής (πρέπω)

Επίθετο

εὐπρεπής, -ής, -ές, συγκριτικός : εὐπρεπέστερος, υπερθετικός :  εὐπρεπέστατος

1. (για εξωτερική εμφάνιση) όμορφος, κομψός
2. καλαίσθητος
3. ευπρεπής (όπως νέα ελληνική), πρέπων
4. απατηλός

Παράγωγα

• ἀνευπρεπής
• εὐπρέπεια
• εὐπρεπέω
• εὐπρεπίζω
• εὔπρεπτος
• εὐπρεπῶς
• πανευπρεπής
• ὑπερευπρεπῶς

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις -πρεπής και πρέπω

Πηγές

• εὐπρεπής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὐπρεπής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.