εὐπηγής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	εὐπηγής	τὸ	εὐπηγές
γενική	τοῦ/τῆς	εὐπηγοῦς	τοῦ	εὐπηγοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	εὐπηγεῖ	τῷ	εὐπηγεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	εὐπηγῆ	τὸ	εὐπηγές
κλητική ὦ!		εὐπηγές		εὐπηγές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	εὐπηγεῖς	τὰ	εὐπηγῆ
γενική	τῶν	εὐπηγῶν	τῶν	εὐπηγῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	εὐπηγέσῐ(ν)	τοῖς	εὐπηγέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	εὐπηγεῖς	τὰ	εὐπηγῆ
κλητική ὦ!		εὐπηγεῖς		εὐπηγῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εὐπηγεῖ	τὼ	εὐπηγεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	εὐπηγοῖν	τοῖν	εὐπηγοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὐπηγής < (εὖ) εὐ- + πηγ- (πήγνυμι) + -ής. Δείτε και -παγής.

Επίθετο

εὐπηγής, -ής, -ές

1. (για πρόσωπα) εύσωμος, ρωμαλέος, ισχυρός

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 21 (φ. Τόξου θέσις.), στίχ. 334 (334-335)

   οὗτος δὲ ξεῖνος μάλα μὲν μέγας ἠδ᾽ εὐπηγής, | πατρὸς δ᾽ ἐξ ἀγαθοῦ γένος εὔχεται ἔμμεναι υἱός.

   Όσο γι᾽ αυτόν τον ξένο, δείχνει και μεγαλόσωμος και μπρατσωμένος, | καυχιέται εξάλλου και για τη γενιά του, πως είναι γόνος πατέρα ευγενικού.

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

2. καλοχτισμένος, συμπαγής, γερός

   ※  3ος πκε αιώνας ⌘ Απολλώνιος ο Ρόδιος, Ἀργοναυτικά, 3.236, @scaife.perseus

   δικλίδες εὐπηγεῖς θάλαμοί τʼ ἔσαν ἔνθα καὶ ἔνθα·

3. (ιατρική) (για μήτρα) συμπαγής, γερός

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, De muliebribus Γυναικεῖα, 1.47, @scaife.perseus

   οὐ γὰρ πρότερον ἔξεισι τὰ ἔμβρυα σαπέντα, ἢν μὺ ἰσχυραὶ αἱ μῆτραι ἔωσι καὶ εὐπηγέες.

Άλλες μορφές

• ίσως δωρικός τύπος : εὐπαγής
• δωρικός τύπος : εὐπάξ

Συνώνυμα

• εὔπηκτος
• εὐπήξ

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη πήγνυμι

Πηγές

• εὐπηγής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὐπηγής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.