εἶδος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	εἶδος	τὰ	εἴδη - εἴδεᾰ
γενική	τοῦ	εἴδους - εἴδεος	τῶν	εἰδῶν - εἰδέων
δοτική	τῷ	εἴδει - εἴδεῐ̈	τοῖς	εἴδεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	εἶδος	τὰ	εἴδη - εἴδεα
κλητική ὦ!		εἶδος		εἴδη - εἴδεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εἴδει - εἴδεε
γεν-δοτ	τοῖν		εἰδοῖν - εἰδέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «σκεῦος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εἶδος < θέμα Ϝειδ- (δείτε και οἶδα < Ϝοιδ-) < (κληρονομημένο) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *wéydos < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *weyd- (βλέπω)

Ουσιαστικό

εἶδος ουδέτερο

1. μορφή
2. ομορφιά
3. είδος (υποδιαίρεση του γένους)
4. (στον πληθυντικό) εἴδη: οι πλατωνικές ιδέες

Συνώνυμα

• εἰδή

Συγγενικά

• δυσειδής
• εἰδύλλιον
• εὐειδής

Πηγές

• εἶδος - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• εἶδος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εἶδος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.