εἰδύλλιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	εἰδύλλιον	τὰ	εἰδύλλιᾰ
γενική	τοῦ	εἰδυλλίου	τῶν	εἰδυλλίων
δοτική	τῷ	εἰδυλλίῳ	τοῖς	εἰδυλλίοις
αιτιατική	τὸ	εἰδύλλιον	τὰ	εἰδύλλιᾰ
κλητική ὦ!		εἰδύλλιον		εἰδύλλιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εἰδυλλίω
γεν-δοτ	τοῖν		εἰδυλλίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εἰδύλλιον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική εἶδ(ος) + υποκοριστικό επίθημα -ύλλιον

Ουσιαστικό

εἰδύλλιον, -ου (ελληνιστική κοινή)

• (φιλολογία) μικρό σε έκταση ποίημα με ερωτικό κυρίως περιεχόμενο και αναφορά στην βουκολική, αγροτική και ποιμενική ζωή (σε σχόλιο για τα ποιήματα του Θεόκριτου που ονομάστηκαν Εἰδύλλια)

Πηγές

• εἰδύλλιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εἰδύλλιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ειδύλλιο - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.