εφέντης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	εφέντης	οι	εφέντες
γενική	του	εφέντη	των	εφεντών
αιτιατική	τον	εφέντη	τους	εφέντες
κλητική		εφέντη		εφέντες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εφέντης < τουρκική efendi < μεσαιωνική ελληνική αφέντης (αντιδάνειο) < αρχαία ελληνική αὐθέντης

Ουσιαστικό

εφέντης αρσενικό

1. (παρωχημένο) Τούρκος ή Αιγύπτιος αξιωματούχος ή ευγενής
2. (παρωχημένο) (Τουρκοκρατία) τιμητική προσωνυμία

   ≈ συνώνυμα: κύριος

Μεταφράσεις

    εφέντης