επιβατήριος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	επιβατήριος	η	επιβατήριος & επιβατήρια	το	επιβατήριο
γενική	του	επιβατήριου	της	επιβατήριου & επιβατήριας	του	επιβατήριου
αιτιατική	τον	επιβατήριο	την	επιβατήριο & επιβατήρια	το	επιβατήριο
κλητική		επιβατήριε		επιβατήριε & επιβατήρια		επιβατήριο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	επιβατήριοι	οι	επιβατήριοι & επιβατήριες	τα	επιβατήρια
γενική	των	επιβατήριων	των	επιβατήριων	των	επιβατήριων
αιτιατική	τους	επιβατήριους	τις	επιβατήριους & επιβατήριες	τα	επιβατήρια
κλητική		επιβατήριοι		επιβατήριοι & επιβατήριες		επιβατήρια
ομάδα '-ος -ος -ο & -α', Κατηγορία όπως «ζημιογόνος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

επιβατήριος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἐπιβατήριος < αρχαία ελληνική ἐπιβαίνω < ἐπί + βαίνω

Επίθετο

επιβατήριος, -ος/α, -ο

• (λόγιο, στην εκκλησιαστική γλώσσα) που πραγματοποιείται κατά την τελετή καθιέρωσης, την ενθρόνιση ενός επισκόπου, ηγουμένου, ή που έχει σχέση με τελετές όπως τα εγκαίνια ναού

  ⮡  επιβατήριος λόγος, επιβατήρια τελετή

  ※  Χαιρετιστήριες προσφωνήσεις κατὰ τὴν ἄφιξη ἢ ἐπιστροφὴ ἀπὸ τὰ ξένα, ὅπως τὶς συναντήσαμε ἤδη στὰ ἐγκώμια καὶ στοὺς προσφωνητικοὺς λόγους ποὺ ἀναφέρθηκαν προηγουμένως, χαρακτηρίζονταν στὸν Ψευδο-Μένανδρο μὲ τὸν terminus technicus «ἐπιβατήριος λόγος».... Ὁ ᾿Αρέθας ἔγραψε ἕναν ἐπιβατήριο λόγο μὲ ἀφορμὴ τὴ μετακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Λαζάρου ἀπὸ τὴν Κύπρο στὴν Κωνσταντινούπολη, ποὺ τὴν εἶχε ὁρίσει ὁ αὐτοκράτορας Λέων ΣΤ.

  (Herbert Hunger, Βυζαντινή Λογοτεχνία, Η λόγια κοσμική γραμματεία των Βυζαντινών, Τόμος Α', Φιλοσοφία, Ρητορική, Επιστολογραφία, Γεωγραφία, μετάφραση: Λ.Γ. Μπενάκη, Ι.Β. Αναστασίου, Γ.Χ. Μακρή, Αθήνα 2004 (γ' ανατύπωση), Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας, σελ. 233 @archive)

Συνώνυμα

• ενθρονιστήριος

Μεταφράσεις

    επιβατήριος

→ δείτε τη λέξη ενθρονιστήριος

Πηγές

• «ἐπιβατήριος» ως μεταγενέστρο - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .